Jolanta Szymczak- odeszła

Jolanta Szymczak była osobą, która w sposób wyjątkowy łączyła pasję do muzyki, kultury, natury i ludzi. Jako współorganizatorka wydarzeń tj. Ogród Moje Hobby, Muzykalne Serce Oddam, Sąsiedzkie Kolędowanie oraz aktywna członkini Zespołu Sztajerek, z sercem angażowała się w życie społeczności Zacisza i całego Targówka. 

 

Muzykalne Serce Oddam było niezwykłym wydarzeniem, które integrowało osoby w różnym wieku, również te z niepełnosprawnościami. Jolanta Szymczak zainicjowała je w roku 2004. Był to czas, kiedy o osobach z niepełnosprawnościami nie mówiło się głośno, nie organizowało się wydarzeń z uwzględnieniem tej grupy odbiorców. Celem balu Muzykalne Serce oddam była nie tylko zabawa, ale także pokazanie, że każda osoba, niezależnie od swojej sprawności, zasługuje na akceptację i miłość. Bal co roku przyciągał nowe uczestniczki i uczestników, dając im radość oraz poczucie wspólnoty.  

 

Dzięki swojemu uporowi i znajomości sąsiadek i sąsiadów Jolanta Szymczak “otwierała zaciszańskie ogrody”. Te piękne, małe enklawy zieleni, zamknięte na co dzień, zapraszały do oglądania i budowały relacje z sąsiadkami i sąsiadami. Wszystko w ramach konkursu Ogród Moje Hobby, którego Jolanta Szymczak była orędowniczką. Gala wręczenia nagród najpiękniejszym ogrodom na Zaciszu była okazją do rozmów o ogrodowych wizjach i marzeniach, o doświadczeniach przy projektowaniu i zakładaniu ogrodów, o oswajaniu ogrodu jako miejsca odpoczynku i relaksu dla całej rodziny i jej ulubieńców. 

 

Jako współorganizatorka Sąsiedzkiego Kolędowania, Jolanta dbała o to, aby tradycje i radość ze wspólnego śpiewania łączyły pokolenia i narodowości. To wydarzenie było doskonałą okazją, by stworzyć lokalną tradycję, która łączyła ludzi w radosnym świętowaniu. 

 

Doskonale odnajdowała się jako członkini zespołu „Sztajerek z Targówka” i uczestniczka warszawskich „fajfów” w Domu Kultury Zacisze z nutą folkloru i angielską atmosferą popołudniowych przyjęć. W Zespole Jolanta Szymczak współtworzyła wyjątkową atmosferę, która łączyła ludzi z pasją do muzyki i folkloru. Zawsze radosna, zarażała uśmiechem i ciepłem. Była osobą, z którą można było podzielić smutkami znajdując u niej oparcie i pocieszenie. Zawsze chętna do pomocy i różnych inicjatyw zespołowych. 

 

W wolnych chwilach zerkała przez kolorowe szkła pracowni witrażu Domu Kultury Zacisze. Projektowała, dobierała barwne szkła, wycinała kształty i tworzyła swoje małe arcydzieła. Jej zaangażowanie w życie społeczne i kulturalne naszej dzielnicy było nieocenione, za co dziękują  

 

Dyrekcja i Pracownicy Domu Kultury Zacisze.