Wystawa ilustracji Ewy Pazyny „Bajkobujanie”
Wernisaż: 21 kwietnia 2013
Zakończenie wystawy: 15 maja 2013.
Wernisaż uświetniło przedstawienie teatralne dla dzieci „Bajka o grającym drzewie”. Ewa Pazyna opowiadała o swoich pracach, warsztacie, pomysłach na ilustracje. Na zakończenie spotkania autorka podpisywała książki.
Na finisaż wystawy (15 maja) zaprosiliśmy dzieci z SP 84 z klasy 0 „d”. Z wielką uwagą przyglądały się pracom Ewy Pazyny, a nawet wybrały najciekawszą ich zdaniem ilustrację. Wystawa zainspirowała je do stworzenia własnego świata ilustracji. Powstałe podczas warsztatów prace okazały się tak ciekawe, że Bogusława Ołowska prowadząca warsztaty postanowiła nagrodzić je książką Ewy Pazyny „Bajkobujanie”.
Dawno, dawno temu albo i nie tak dawno – zależy, z której gałęzi klonu na to spojrzeć – wybierało się Słonko o świcie, by poświecić chwilę nad krainą To Tu-To Tam…
Ewa Pazyna – rysowniczka i ilustratorka, autorka książki „Bajkobujanie”. Ukończyła archeologię na Uniwersytecie Warszawskim i od wielu lat współpracuje jako rysowniczka z wydawnictwami oraz autorami publikacji archeologicznych. Od 2004 roku należy do Związku Polskich Artystów Plastyków, od 2006 roku współpracuje z galerią ilustratorską w Beverly Hills – Studio Magic Art. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych, m.in. prestiżowych prezentacjach Współczesnej Polskiej Sztuki Książki oraz wystawie ilustracji dla dzieci „Pro Bolonia”. Piętnaście wystaw indywidualnych. Prace w wielu kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Wybór rysunków na stronach: www.pazyna.pl
Recenzje „Bajkobujania”:
„Zgrabna mozaika literacka. Poprzez zabawę słowem Pazyna rozbija skostniały język i ożywia go na nowo. Jej językowe eksperymenty rozsadzają konwencjonalne formy i potęgują komizm, którym Bajkobujanie zdecydowanie się wyróżnia” – Weronika Kostecka, Nowe książki 2/2012
„Świat narysowany i napisany przez autorkę książki jest zgrabną wariacją na temat snu, wyobraźni i innych bajek, do których co rusz można znaleźć odniesienia. Pazyna bawi się bohaterami i z bohaterami, wplątując ich w coraz to bardziej nieprawdopodobne historie, tak nieprawdopodobne jak dziecięce sny.” – Agnieszka Zagner, Polityka 2/2012