Wigilia Poetycka

19 grudnia (wtorek), Galeria DK “Zacisze”. Wstęp wolny.

Stare i nowe pastorałki polskie w wykonaniu Wojciecha Siemiona.

Akompaniament: Janusz Tylman.

Nocka Ciemna

Nocka ciemna, gdy trzódka spała
Budzi gazda czeladkę swą.
Wstańcie pastuszkowie, cud się dzieje
Nad Betlejem jasne łuny lśnią
I gromadka wnet naprzód bierzy
Gdzie Bóg-dziecię na sianku leży.
Pieśni cudne kołyszą dziecię
Cały świat w ukojeniu śpi
A dziecina mała leży w żłobie
Miłość światu głosi dziś
I my dziś także Jemu mówmy
Śpij Dziecino, boś między ludźmi
Pastorałka okolic Żegociny

Wojciech Siemion

“Nie mam chwili, gdy nie myślę o materii teatru i wiersza. Gdy pracuję piłą i siekierą, to wtedy właśnie myślę o moim głównym zajęciu. O sztuce.”
Powszechnie znany propagator polskiego folkloru, znakomity recytator poezji, wszechstronny aktor filmowy i teatralny. Stworzył niezapomniane kreacje w "Eroice", "Zezowatym szczęściu", "Wojnie domowej", "Czterech pancernych", w "Poszukiwanym poszukiwanej", "Ziemi obiecanej", "Alternatywy 4".
Urodził się w 1928 roku w w Krzczonowie na Lubelszczyźnie, w rodzinie wiejskiego nauczyciela. Od dziecka kochał poezję i występował w wiejski teatrzyku. Zanim jednak stanął na profesjonalnej scenie, pracował m.in. jako chłopiec sklepowy (pocieszał się wtedy, że w ten sam sposób zaczynał też Wokulski), studiował prawo, był lustratorem w Izbie Skarbowej.
Jego pierwszą sceną był Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu, potem występował w teatrach warszawskich, m.in. w Ateneum, Komedii, Teatrze Narodowym. Związany był też z STS-em. W czasach, gdy modna była poezja zaangażowana, on w spektaklu "Wieża malowana" prezentował piękno i bogactwo autentycznej poezji ludowej.
"Tak zwanej kulturze ludowej zawdzięczam to samo, co cała polska kultura, czyli wszystko. Jeżeli chce się znaleźć czystą wodę, trzeba iść w górę rzeki, aż dojdzie się do źródła. Tam ona jest najczystsza" - mówi aktor.
W 1969 roku wyprowadził się z miasta i wraz z rodziną osiadł w starym dworku w Petrykozach. Z początku budynek nie nadawał się do zamieszkania, nocowali więc w namiocie. Remontowali go wspólnie przez wiele lat. W zaadaptowanych piwnicach i na strychu umieścili bogate zbiory dawnej sztuki ludowej i dzieła współczesne, które stanowią Wiejską Galerię Sztuki. Wkoło dworku Siemion urządził mały skansen z wiatrakami, wiejską chatą, ludową karczmą. Sam wykonuje ręcznie wiele prac polowych - orze, bronuje, sieje.

"Wojciech Siemion to człowiek renesansu, zna się na wszystkim, nie tylko na słowie, na poezji, on nie tylko mówi, on tworzy tę poezję, zna jej ducha. Zna się też na malarstwie, ale i potrafi jeździć traktorem, zna się na uprawianiu ogródka, wie kiedy i dlaczego śpiewają słowiki, wybuduje dwór, skansen, potrafi wyciągnąć z zaspy, zna nazwy wszystkich drzew" - mówi o Siemionie aktorka Joanna Kasperska.

Zawsze marzył o założeniu własnego teatru poezji. Udało się na początku lat 70. "Dowiedziałem się, że ktoś się tym projektem zainteresował i postanowiono zlokalizować go w Starej Prochowni. Na zorganizowanie tego przedsięwzięcia miałem... pięć dni" - wspomina. Działalność sceny zainaugurował poemat Broniewskiego "Wisła". Na scenie tej wystąpiły potem setki znanych aktorów - Kwiatkowska, Komorowska, Zapasiewicz, Łomnicki, Holoubek. Obecnie teatr, pod nazwą ProchOFFnia, prezentuje twórczość młodych teatrów offowych.

Siemion zawsze wielką wagę przykładał do kultury słowa i poprawności językowej. "Podejrzewam, że reżyserzy boją się mojej indywidualności. Mam taki autorytet w sprawach słowa, że nie puszczę w żadnym spektaklu złej polszczyzny. Te moje wymagania zapewne odstręczają" - uważa.

Ważnym etapem w jego twórczości była współpraca z Kazimierzem Dejmkiem w Teatrze Narodowym. Zagrał tam wiele ról w przedstawieniach staropolskich, m.in. Jezusa w "Historyi o Chwalebnych Zmartwychwstaniu Pańskim". Publiczność pamięta go też m.in. z "Żab" w Teatrze Narodowym, "Wesela" w Powszechnym, "Mojego ojca" w Starej Prochowni, "Obrony Ksantypy" wystawianej w Teatrze Rozmaitości, "Kartoteki" w Małym.

Zajmował się też pisaniem scenariuszy i reżyserowaniem sztuk teatralnych, prowadzeniem warsztatów teatralnych dla młodzieży, seminariów poetyckich.

Otrzymał wiele wyróżnień za wybitne zasługi dla kultury polskiej i osiągnięcia w pracy artystycznej, m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą.

Janusz Tylman

Ukończył Akademię Muzyczną w Warszawie, z którą związany był po studiach jako wykładowca. Jest kompozytorem muzyki teatralnej, filmowej, musicalowej oraz licznych piosenek dla dorosłych i dla dzieci. Współpracuje z warszawskimi teatrami: Ateneum, Nowy, Powszechny, Rampa, Roma, Stara Prochownia, Syrena, Żydowski. Musicale pt. “Przeklęte tango”, “Niebo zawiedzionych” wystawiono w Stanach Zjednoczonych i Szwecji. Od kilkunastu lat stale współpracuje z programem 2 Telewizji Polskiej, uczestnicząc w licznych programach rozrywkowych i muzycznych. Ponadto od pięciu lat zasiada przy czarnym fortepianie w “Śpiewających fortepianach”. Występuje jako pianista na scenach i estradach Polski, Europy oraz Stanów Zjednoczonych.