Koncert Di Galitzyaner Klezmorim
17 stycznia 2010 r.
Zespół klezmerski Di Galitzyaner Klezmorim oraz Olga Mieleszczuk (śpiew i akordeon) wystąpili na wernisażu wystawy Światło Cień Anny Panek. Publiczność bardzo ciepło przyjęła występy muzyków, po czym udała się do galerii, podziwiać prace malarskie. Wystawę można zwiedzać do 31 stycznia.
Zespół Di Galitzyaner Klezmorim powstał w 1996 roku z inicjatywy trojga studentów krakowskiej Akademii Muzycznej, zafascynowanych muzyką klezmerską i atmosferą ówczesnego Kazimierza. Muzycy: Mariola Śpiewak - klarnet, Grzegorz Śpiewak – akordeon i Rafał Seweryniak – kontrabas występują razem na scenie od 1998 roku. Grupa wpisuje się w tradycyjny nurt muzyki klezmerskiej, co ilustruje również jej nazwa. Di Galitzyaner Klezmorim tłumacząc na język jidysz oznacza „Muzykantów Galicyjskich” i jest nawiązaniem do tradycji licznie działających na terenie Europy Środkowo-Wschodniej kapel żydowskich. Od początku istnienia grupę tworzą: Mariola Śpiewak - klarnet, Grzegorz Śpiewak – akordeon i Rafał Seweryniak – kontrabas.
Podczas koncertu oprócz licznych aranżacji melodii tradycyjnych usłyszymy własne kompozycje (np. „Modlitwa w Synagodze Izaaka”) i utwory będące efektem inspiracji muzyką polską (np. „Freilach Chopina”).
Olga Mieleszczuk wykonuje z towarzyszeniem akordeonu piosenki żydowskie, cygańskie, bałkańskie oraz tradycyjne pieśni słowiańskie. Motywem przewodnim jest dla niej muzyka żydowska tradycji aszkenazyjskiej. Inspirowana stylem życia i muzykowania dawnych klezmerów - wędrownych muzykantów - podróżuje po Europie i Izraelu dzieląc się swoją pasją. Występuje na festiwalach ulicznych, w małych teatrach, klubach, synagogach, domach prywatnych. Wierzy, że muzyka łączy narody, zaciera granice. Taką moc mają melodie żydowskie. Współtworzy projekt muzyczny Warszawa-Jerozolima wraz z pochodzącym z Izraela performerem Motim Ashkenazim (Rabi Motil), grającym na darbuce i wykonującym niekonwencjonalne tańce chasydzkie z ogniem. Aby pokazać wspólnotę tradycji muzycznych, wiele piosenek wykonuje w kilku wersjach językowych. Ale szczególnie ważne jest dla niej śpiewanie w języku jidisz z intencją, aby był ocalony od zapomnienia nie tylko w piosence.