Moje pejzaże
Spotkanie z prof. Markiem Kwiatkowskim: 21 listopada 2010
Wernisaż: 28 listopada 2010
Zakończenie wystawy: 8 stycznia 2011
Światowy autorytet w sprawach polskiej kultury, sztuki, historii i tradycji. Autor wielu odkryć z zakresu historii sztuki i architektury, znawca zwyczajów i rzeczy dawnych. Ceniony w Polsce i na świecie ambasador polskiej sztuki i kultury. Prof. Marek Kwiatkowski jakiego nie znamy. Tym razem nie jako dyrektor Łazienek Królewskich czy twórca Muzeum Architektury Drewnianej Regionu Siedleckiego w Suchej a jako artysta, malarz, człowiek wrażliwy na piękno przyrody, kolor, zjawiska ulotne. O swojej pasji po raz pierwszy w DK Zacisze opowiadał zwiedzającym 21 listopada. Spotkaniu przyglądała się TVP Warszawa.
28 listopada podczas uroczystego wernisażu publiczność mogła poznać bliżej prof. Marka Kwiatkowskiego w rozmowie z Bożenną Dydek - Dyrektor DK „Zacisze”. Nie zabrakło też słodkości i prezentu dla artysty. W części muzycznej wystąpiła Maja Chwiejczak z mini koncertem piosenki poetyckiej oraz zespół Dixie Warsaw Jazzmen.
Zapraszamy do zwiedzania wystawy i zapoznania się z katalogiem towarzyszącym wystawie prac prof. Marka Kwiatkowskiego zaprojektowanym przez Jarosława Chabra.
O prof. Marku Kwiatkowskim Beata Gębalska:
Historyk Sztuki, Malarz
Profesor doktor habilitowany, historyk sztuki, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Urodził się w 1930 roku w Caen we Francji. Absolwent historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, już w trakcie studiów pracował w Muzeum Narodowym w Warszawie jako osobisty asystent profesora Stanisława Lorentza. W 1960 roku zostają mu powierzone obowiązki kustosza pałacu Na Wyspie w Łazienkach Królewskich.
Człowiek wielu zasług dla polskiej kultury i historii. Pierwszy kustosz odbudowanego Pałacu Na Wodzie w Łazienkach Królewskich, przez 48 lat dyrektor Łazienek Królewskich, którego wielkim dziełem jest scalenie obiektów łazienkowskich i parku pod jednym zarządem. Wielką zasługą jest restauracja i urządzenie wnętrz zabytkowych obiektów Łazienek. Twórca pierwszej w Polsce Galerii Rzeźby Polskiej w Starej Pomarańczarni w ŁK, Muzeum Wychodźstwa Polskiego im. I. J. Paderewskiego w Łazienkach Królewskich, jednoczącego Polaków rozsianych po całym świecie, Muzeum X. Dunikowskiego w Królikarni, Muzeum Harcerstwa, Muzeum Architektury Drewnianej Regionu Siedleckiego w Suchej, w którym uratował przed zniszczeniem kilkanaście zabytkowych obiektów, w tym XVIII-wieczny dwór barokowy. Przyczynił się do powstania Muzeum Kolekcji im. Jana Pawła II, mianowany później przez Prymasa Józefa Glempa Przewodniczącym Rady Naukowej tego Muzeum.
Zaangażowany w odbudowę Natolina, Królikarni, Zamku Królewskiego. Pierwszy kurator odbudowanego Zamku Królewskiego, oraz autor wnętrz w Pałacu w Otwocku Wielkim.
Wybitny historyk sztuki, konserwator zabytków, sprawował nadzór merytoryczny przy rewaloryzacji hotelu Bristol, Pałacu Prezydenckiego, Zamku w Krasiczynie, budynku Trybunału w Lublinie, Pałacu w Sannikach, dworu w Orońsku, zespołu pałacowo-ogrodowego w Siedlcach, wieloletni opiekun Pałacu Belwederskiego, pomagał w odrestaurowaniu kościoła panien Wizytek w Warszawie. Inicjator i współorganizator sprowadzenia do Polski prochów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Badacz historii Warszawy, znawca historii sztuki i architektury polskiej, autor wielu odkryć w zakresie historii sztuki, autor kilkudziesięciu naukowych pozycji książkowych sławiących dzieje i historię polskiej sztuki.
Inicjator życia kulturalnego, organizator wystaw, popularyzator kultury polskiej na świecie, patriota, uratował przed zniszczeniem lub wywiezieniem z Polski wiele dzieł sztuki. Zaangażowany w ratowanie cmentarza na Powązkach (z Jerzym Waldorffem), cmentarza na Bródnie. Wieloletni prezes Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami, przewodnik warszawski. Nieustannie propaguje historię Polski poza granicami kraju. Światowy autorytet w sprawach polskiej kultury, sztuki, historii i tradycji. Autor wielu odkryć z zakresu historii sztuki i architektury, znawca zwyczajów i rzeczy dawnych. Ceniony w Polsce i na świecie ambasador polskiej sztuki i kultury.
Jego dorobek popularyzatorski obejmuje 25 książek poświęconych sztuce Warszawy i Polski. Wśród, których są tak znane tytuły jak: Polscy malarze koni; Niechaj Twych ulic wiatr mnie owionie...; Wspomnienie dawnej Warszawy; Znane i nieznane – rezydencje, ludzie, wydarzenia; Wokół wieży ratuszowej; Stanisław August – Król Architekt; Jan Krystian Kamsetzer architekt króla Stanisława Augusta (współautor); Szymon Bogumił Zug architekt polskiego Oświecenia; Architektura mieszkaniowa Warszawy od potopu szwedzkiego do Powstania Listopadowego; Belweder; Historia Warszawy XVI-XX wieku. Zabytki mówią; Wielka Księga Łazienek.
Napisał też ponad 300 różnego rodzaju publikacji, rozpraw naukowych i artykułów. Jest inicjatorem życia kulturalnego, zawsze uczestniczy w akcjach popularyzujących zabytki stolicy i za tę działalność został uhonorowany przez Urząd Miasta tytułem Homo Varsoviensis. Jest też laureatem wielu nagród i wyróżnień, posiada liczne odznaczenia, jak m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Order Św. Stanisława, Order św. Łazarza, Order Uśmiechu.