Wykład UTW: Wileński Kaziuk i inne kresowe jarmarki

Tradycja bazarowa w Wilnie sięga 1604 roku, kiedy to po raz pierwszy w centrum miasta odbyły się Kaziuki, czyli Jarmark Kaziukowy. To najstarsze, największe i najsłynniejsze święto miasta rozpoczynające się pochodem z przewodnikiem. To esensja sztuki ludowej krainy nad Wilią, a nazwa wywodzi się od imienia patrona Litwy św. Kazimierza.

Jarmark trwał tydzień, do dziś jest swoistego rodzaju pożegnaniem się z zimą, świętem handlu. Kupujący oddaleni o dziesiątki kilometrów zjeżdżają, aby nabyć wszystko, co ręce ludzkie zrobiły podczas długiej zimy.

Obchody rozpoczynały się zawsze w dniu św. Kazimierza, czyli 4 marca. Rzemieślnicy Wileńszczyzny oraz ludowi twórcy sprzedawali wyroby ceramiczne, kute, tkane i plecione. Na straganach aż się roiło od drewnianych łyżek, misek, beczułek, smorgońskich obwarzanek.

Były kramiki z zabawkami, gliniane rumaki, koguciki, którym gwizdało się w ogonek, a  nade wszystko pierniki i garnki.

Szczególnym symbolem Kaziuka jest palma wileńska. Palmiarki przygotowują je przez niemal cały rok. Wymaga to dużej pracy i cierpliwości. W efekcie powstają palmy różnej wielkości, bogato udekorowane ziołami i kwiatami. 

Współcześnie w Wilnie w Hali Targowej, niedaleko Wielkiej Bramy można kupić najróżniejsze wyroby. Miejsce rozpieszcza swoimi zapachami, smakami i kolorami. To idealne miejsce dla językoznawców. Prelegentka polecała słuchaczom rarytas jakim jest kiszony czosnek.

Erno Erb artysta żydowskiego pochodzenia malował przepiękne sceny z targowisk, w których ujmował pełne towaru stragany i postacie przekupek.

Studenci UTW Zacisze usłyszeli także o innych jarmarkach, m.in na święto Jerzego we Lwowie, w Odessie. 

Dziękujemy Katarzynie Węglickiej za przybliżenie tradycji jarmarków, ukazanie bogactwa ziemi litewskiej, Ukraińskiej Wenecji w delcie Dunaju.

Polecamy do przeczytania książki: "Ukraińskie fascynacje. Reportaże z Ukrainy".