Spotkanie muzyczne w Teatrze Królewskim

12 października 2019, godz. 12.00 oraz 17.00

miejsce: Teatr Królewski w Starej Oranżerii w Muzeum Łazienki Królewskie. 

Ceny biletów: 70 zł normalny, 50 zł ulgowy (uczniowie, studenci, emeryci i renciści). 

Serdecznie polecamy najbliższe wydarzenia Polskiej Opery Królewskiej:

1. Bastien i Bastienne / Wolfgang Amadeus Mozart

Opis wydarzenia: Bastien i Bastienne to jedno z pierwszych dzieł operowych młodziutkiego Wolfganga Amadeusza Mozarta. Uroczy singspiel powstał w 1768 roku w na zamówienie słynnego doktora Antona Mesmera. Mozart miał wówczas zaledwie 12 lat. Na tę dziecięcą jednoaktówkę składają się proste, ale niezwykle wdzięczne arie oraz zabawne dialogi. Jest to zatem swego rodzaju „operowa zabawka”, w której młody Wolfgang Amadeusz przekłada na język muzyczny uczucia podług swej dziecięcej jeszcze miary. Są tu zatem niewinne zaloty, butna zazdrość, płomienne deklaracje, ale i magia uosobiona w postaci czarownika Colasa. Całość została błyskotliwie skomponowana – z wyczuciem i charakterystyczną dla Mozarta kokieterią. Kompozytor wykorzystuje również pełnię możliwości małej orkiestry i wydobywa jej olśniewające brzmienie. Wartka akcja, sielankowa sceneria i kapitalne uchwycenie relacji zachodzących między trojgiem bohaterów – wszystko to dodaje przedstawieniu finezji i lekkości. Postać tajemniczego sztukmistrza kreuje słynny iluzjonista – Maciej Pol. W role Bastiena i Bastienne wcielają się natomiast znakomici soliści Polskiej Opery Królewskiej, którym towarzyszy orkiestra pod kierownictwem Tadeusza Karolaka. Reżyserii przedstawienia podjął się zaś Jarosław Kilian – historyk sztuki, uznany reżyser teatralny i operowy.

30 października 2019 i 3 listopada 2019, godz. 19.00

2. Dziady – Widma / Mickiewicz – Moniuszko 

Opis wydarzenia: „Pospólstwo więc święci Dziady tajemnie w kaplicach lub pustych domach niedaleko cmentarza […]” Tak pisał Adam Mickiewicz we wstępie do II części Dziadów. Być może sam brał niegdyś udział w tym ludowym obrządku, w którym pogański zwyczaj mieszał się z chrześcijańską tradycją. Niewykluczone, że i Moniuszko miał ku temu sposobność, choć dziś trudno znaleźć na to dowody. Nie ulega natomiast wątpliwości, że w kantacie scenicznej Widma udało się kompozytorowi wydobyć naturalną muzyczność tkwiącą w opisanym przez Mickiewicza rytuale. Silna integracja pierwiastka literackiego i muzycznego stanowi niezaprzeczalną wartość dzieła. Pierwsze wzmianki o planach umuzycznienia dramatu narodowego wieszcza znajdujemy w korespondencji Moniuszkowskiej już u progu lat pięćdziesiątych XIX wieku. Tymczasem prapremiera kantaty odbyła się dopiero w 1865 roku, w drugą rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego. Kompozycja wzbudziła zachwyt publiczności. Jakże silne wrażenie musiało wywrzeć na zniewolonym przez zaborców narodzie tak żywe wspomnienie dawnych obrządków… Przesłanie zaklęte w Mickiewiczowskich wersach jest uniwersalne, a fascynacja tajemnym rytuałem trwa do dziś. Dowodem na to jest niegasnąca popularność przedstawienia, którym Polska Opera Królewska zainaugurowała pierwszy sezon swojej działalności.